Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Helga Flatland
Źródło: https://encrypted-tbn1.gstatic.com/
3
7,5/10
Pisze książki: literatura piękna
Urodzona: 16.09.1984
Urodziła się w Notodden w regionie Telemark, dorastała we Flatdal. Ukończyła studia licencjackie z zakresu języków i literatur nordyckich na Uniwersytecie w Oslo, a także trzyletnie studia pisarskie na Westerdals School of Communication w Oslo. Zadebiutowała w 2010 roku powieścią Bli hvis du kan. Reis hvis du må, bardzo dobrze przyjętą przez norweską krytykę.
7,5/10średnia ocena książek autora
800 przeczytało książki autora
1 281 chce przeczytać książki autora
10fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Aktualności
1
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Pośrodku życia bywa, że śmierć przychodzi bierze miarę z człowieka. O tej wizycie zapomina się, życie trwa. Lecz garnitur szyje się cichcem.
Pośrodku życia bywa, że śmierć przychodzi bierze miarę z człowieka. O tej wizycie zapomina się, życie trwa. Lecz garnitur szyje się cichcem.
1 osoba to lubi
... najtrudniej jest wyplenić te drobne błędy swoich rodziców, których obiecywało się nie powtarzać. (str.56).
1 osoba to lubiPoczucie obowiązku zabija spontaniczność, radość i wolność, a te trzy rzeczy są niezbędne do przetrwania każdego związku. (str. 338).
Poczucie obowiązku zabija spontaniczność, radość i wolność, a te trzy rzeczy są niezbędne do przetrwania każdego związku. (str. 338).
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Ostatni raz Helga Flatland
7,9
"Ostatni raz" to kolejna wyjątkowa powieść z Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich, które zawsze budzą we mnie moc przeżyć, niepokoju i wzruszeń. Minimalistyczna w akcji, bez gwałtownych zwrotów zdarzeń, bez fajerwerków, ale niosąca w sobie wiele emocji, obnażająca prawdę o trudnych rodzinnych relacjach, kryjących się pod płaszczykiem żalu, pretensji, niedomówień.
Sigrid jest lekarką, pochodzącą z niewielkiej miejscowości w zachodniej części Norwegii; od kilku lat mieszka wraz z pełnoletnią córką, kilkuletnim synem i partnerem w Oslo, gdzie pracuje. Rodzinny dom, w którym pozostała już tylko jej matka Anne, odwiedza rzadko. Żyje swoim życiem, swoimi problemami i pracą. Relacja Sigrid z matką nie jest łatwa, zawsze gdzieś tlił się w niej żal za niespełnione dzieciństwo, za brak czułości ze strony matki, która całą swoją uwagę poświęcała choremu, niepełnosprawnemu mężowi. Dawne nierozwiązane sprawy, niewypowiedziane słowa, tłumiony od lat żal i pretensje mają znaczący wpływ na relację między kobietami.
Złe samopoczucie Anne zmusza ją do wizyty u lekarza i wykonania szeregu badań; ich wyniki wskazują, że jest chora na raka, a zaawansowanie choroby nie rokuje dobrze. Anne nie za bardzo wie, jak powiedzieć Sigrid o nieuleczalnej chorobie, ale też ma świadomość, jak niewiele czasu jej pozostało. Kiedy wreszcie to robi, zarówno Sigrid z rodziną oraz jej brat zdają sobie sprawę, iż sytuacja ta to dla nich ogromne wyzwanie, że muszą się zmierzyć z nowym doświadczeniem, z okrutną prawdą i rzeczywistością. Mimo, że choroba wydaje się być przyczynkiem do zacieśnienia więzi między matką a córką, żadna z nich nie potrafi zdobyć się na szczerą, otwartą rozmowę, na wypowiedzenie żalów, pretensji, przyznanie się do błędów czy powiedzenie słowa przepraszam. Jednak kiedy stan Anne się pogarsza, to Sigrid słyszy od matki prośbę: „Pomóż mi umrzeć”.
"Ostatni raz" to niełatwy dialog między matką a córką, choć trudno to nazwać dialogiem, kiedy więcej w nim milczenia niż słów. To też opowieść o tym, jak trudno jest w życiu zachować równowagę między rolami, które zostały nam przypisane przez życie – matki i żony, profesjonalnej lekarki i wrażliwego człowieka, który ma uczucia, przeżywa los pacjentów; to opowieść o trudnych sprawach, niekiedy wprost duszna od wzbierających emocji, przygniatająca, pełna tęsknot i rozczarowań, które człowieka dopadają w obliczu śmierci, gdy wszystko się kończy, kiedy zostaje już tylko ból i wspomnienia, ale ostatecznie przynosząca pewien spokój i ukojenie.
Helga Flatland, uznawana za jedną z najważniejszych współczesnych norweskich pisarek, tworzy w powieści "Ostatni raz" znakomity psychologiczny portret rodziny, po raz kolejny ukazując trudne rodzinne relacje i stawiając pytanie o ich wartość w tych relacjach. Polecam !!!
Współczesna rodzina Helga Flatland
7,0
„Współczesną rodzinę” Helgi Flatland zaczęłam wczoraj przeglądać, testując nowy czytnik. I utonęłam na dobre…
Ta powieść norweskiej pisarki wydana została w cyklu Dzieła Pisarzy Skandynawskich, a do serii tej mam od dawna wielki sentyment.
Liv, Ellen i Håkon to trójka dorosłego rodzeństwa.
Liv jest mężatką z dwójką dzieci, Ellen pragnie dziecka w partnerskim związku, zaś ich brat chce jak najdłużej cieszyć się wolnością i ma własną teorię na temat udanego życia.
Gdy cała trójka spotyka się we Włoszech, by tam świętować siedemdziesiąte urodziny ojca, dochodzi do zaskakującej sytuacji – rodzice oświadczają, że zamierzają się rozwieść.
Szok i niedowierzanie szybko ustępują miejsca próbom przekonania ojca i matki, by zmienili zdanie. Przy okazji każde z rodzeństwa wspomina dzieciństwo, analizuje swoją obecną sytuację życiową i skomplikowane rodzinne relacje…
Bieżące i przyszłe wydarzenia poznajemy z perspektywy sióstr i brata, co pozwala czytelnikowi dokładniej poznać charakter i motywy postępowania każdego z tej trójki bohaterów.
Nie jest to książka, w której akcja pędzi z zawrotną prędkością. Przeciwnie – autorka powoli, ale bardzo wnikliwie wprowadza nas w życie przeciętnej norweskiej kilkupokoleniowej rodziny.
To niezwykłe studium psychologiczne budzi wiele emocji i jest tak sugestywne, że trudno nie wczuwać się w sytuację postaci.
Całość napisana jest prostym językiem, co jeszcze bardziej zbliża nas do bohaterów.
Bardzo przekonująco wypadają dialogi i myśli wewnętrze. Okazuje się, że czasem wystarczy jedno zdanie albo słowo, by wyrazić więcej niż jakikolwiek długi opis.
Czytając tę powieść, trudno nie przypomnieć sobie znanego cytatu, pierwszego zdania z powieści „Anna Karenina” Lwa Tołstoja: „Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób".
Wbrew pozorom, nie jest to przytłaczająca książka. Raczej dająca dużo do myślenia.
Polecam szczerze!